Kadın emeğinin değersiz hale getirilmesi, kadının asıl görevinin ev ve çocuk bakımı olduğunun düşünülmesi ve iş yaşamın da ayrımcılık yapılması elbette çok önemli bir sorundur. Ancak bunun ötesinde, kadınların hala yaşadığımız yüzyılda aile için de şiddete maruz kalması, kesinlikle kabul edilemez bir durumdur.
Toplumsal yapının her alanında; işyerinde, okulda, sokakta ve evde kadınlara görünür ya da görünmez bir biçimde şiddet uygulanmakta ve artık bu durum neredeyse normalleşmektedir.
Oysa, mücadele etmek için yapılması gereken çok şey var. Son yıllarda birçok kişi ve kurumun yürüttüğü projelerle aile içi şiddete duyarlılığın arttığını söylemek mümkün, ancak belki de asıl mesele; kadının bizzat kendisinin bu şiddete, sömürüye ve tacize izin vermemesidir.
Bu temelden yola çıkarak, kadınlarımı- zın yönlendirilmesini, hakları konusunda bilgilendirilmesini çok önemseyerek belirtmek isterim. Unutmamak gerekir ki hepimizin annesi, karısı, kız kardeşi de bir kadın. Bu vesile ile tüm bayanların 8 Mart Dünya kadınlar gününü en içten dileklerimle kutlarım.